Затвор за Марин Ле Пен

Осудувањето на Марин Ле Пен, шеф на најголемаата парламентарна групација во Парламентот на Франција и практично  лидер на најголемата крајно-десничарска партија во земјата, предизвика шок во редовите на француските ултраши, но и бројни коментари во европската јавност.

Ле Пен која ја презеде оваа партија од нејзиниот татко и оснивач Жан-Мари Ле Пен, во годините годините кога таа беше на работ да биде целосно маргинализирана поради нескриениот расизам -(велат) со партиски пуч на ќерката против таткото, е прогласена за виновна и осудена за проневера на фондовите на ЕУ, па сега мора четири години во затвор ( од нив две условно)  со парична казна од 100 илјади евра и- практично- исклучена од политиката.

„Законите важат и за политичарите“

Забранувајќи и да се кандидира за некоја јавна функција во следните пет години. Тоа значи дека според пресудата,, таа не може да учествува во изборната трка за Елисејската палата во 2027 година, според  некои толкувања,  таа е трајно тргната од политиката. Посебно од нејзината голема амбиција- по трите неуспеси- во четвртиот обид (конечно) да стане претседател на државатам како моментално најпопуларната француска политичарка.

Ваквата пресуда предизвика воодушевена реакција на демократскските кругови во Европа, како доказ за принципиелноста на француското правосудство и на основниот принцип дека – пред законот сите се еднакви, без разлика на својата позиција во политиката и општеството.

Особено, како што пишуваат медиумие дека во случајот на Ле Пен за махинациите и за масовната проневера на политичката и на нејзиниот најтесен круг соработници, за кои се вели дека со „голема криминална енергија“ , цели 12 години, го има развивано и усовршувано  системот за измама и  злоупотреба на парите на ЕУ.

Примерот на Саркози

Таквото криминално однесување завршува кога Брисел собра доволно докази за да покрене истрага , а потоа и да ја пријави Ле Пен кај францускиот суд кој потоа и ја осуди. Некои политички експерти ставуваат дека осудувањето на ултра-десничарката ќе има контра ефект, па таа ќе станела уште повеќе популарна  во јавноста. Посебно поради тоа  шо не смее да се јави како кандидат на следните избори.

Но, други сметаат дека ако е тоа така, што тогаш ќе остане од еднаквоста на сите Французи пред законите. И конечно, зошто (одново) би му се судело на екс претседателот Никола Саркози, или зашто беше осуден еден  Жак Ширак, пред крајот на животот, ако Ле Пен, од една или друга причина,  би требало да биде помилувана.

Односно, дека сега не би требало лидерката на крајната десница не би требало да се третира како некаква „маченичка душа“, или „жртва“  на политиката, како што тоа веќе го прават Орбан, или Маск и Доналд Трамп во нивната пресметка со вистинската демократија.

Систем за проневара на пари

Мнозинсвото европски медиуми, сепак, смњта дека нема основа за критикување на судската пресуда, затоа што за неа има факти и докази.

Уште од нејзиниот татко, Марин Ле Пен свесно го има преземено системот за проневера на европските пари, продолжувајќи да го користи. Профит од тоа имала нејзината постојано презадолжена партија, како и делови од нејзиното семејство и од политиѓкото опкружување.  За докажана вина, француските закони прњедвидуваат казна – одземање на правото на осуденикоѕт да биде избиран на било каква функција- што на Ле Пен и е изречена.

Германски весници, затоа, ја бранат пресудата врз основа на судењето на Саркози, тврдејќи дека француското правосудство, одново, покажувајќи дека политичарите не се и не може да бидат исклучени од тоа да им се суди и да бидат осудени. Напротив, добиваат поостри казни. (На Саркози сега му се суди затоа што има земено пари за изборна кампања од екс либискиот лидер Моамер Гадафи).

Ле Пен, од своја страна, арогантно порачува дека „не се предава“ и дека – не може туку така да биде елиминирана од политиката- најавувајќи дека ќе се кандидира за изборите за две години.

Подршка од Орбан и Кремљ

За таа своја десничарска ароганција и за инаетот да не се признава крминалот што е направен, подршка има примено од Матео Салвини , од италијанската Лига, од Виктор Орбан, од холандските десничари, од Кремљ од каде пред неколку има добивано пари за покривање на партиските загуби, за што , за возврат, ги бранеше позициите на Путинова Русија, кога почна инвазијата врз Украина. 

Забележливо е дека Марин Ле Пен нема подршка од сестринската, германска ултра-десничарска партија АфД која пред германските избори силно ја подржуваше Илон Маск, кого и во Америка го означуваат како расист- како африканер, бегалец од неговата родна Јужна Африка.

Во АфД не и забораваат на Французинката што одби да прави  со  нив посебна група во Европскиот Парламент.